Stijn van Rest stelt zich voor als: geboren en getogen in Den Haag, met een brede blik op de wereld. Hagenaar, Hagenees en affiniteit met alles wat daar tussenin zit. Als antropoloog geschoold, werkzaam als docent maatschappijleer in het voortgezet onderwijs.
Stijn zal van af heden met enige regelmaat een column verzorgen in de rubriek Groen Licht. Reacties zijn welkom.
Het is lente. Na een lange winter is er weer licht. Licht in de lucht, licht in de stad, licht in mijn hoofd. Mensen buiten stralen. Het kleine meisje met blote voeten op het Zuiderstrand. Een oude man op een bankje in het Zuiderpark. De straatmuzikant bij het centraal station, die weer zonder muts en handschoenen de kost verdient. Vogels fluiten. Knoppen verschijnen. Er is nieuw leven op komst.
Jonge krokussen versieren het gras op het statige Lange Voorhout. Ook de minder royaal ogende lanen van de stad zijn van sierlijk witte, paarse en gele kopjes voorzien. Zoals de laan waar ik aan woon. Een gemiddelde laan in stadsdeel Escamp. Veel auto’s, weinig parkeerplaatsen, verzet tegen betaald parkeren. Een wijk met een rechts electoraat. Krokussen hebben geen sociaal politieke voorkeur.
Bij gebrek aan parkeerruimte wordt het strookje gras op de laan regelmatig als parkeerplaats gebruikt. De gekleurde kopjes worden hierbij niet ontzien. Dat het merendeel van mijn buren er een andere politieke visie op nahoudt, vind ik niet zo’n probleem. Lang leve de pluriformiteit. Maar er zijn grenzen. Je moet niet aan de eerste tekenen van de lente komen.
Wat te doen? De gemeentelijke parkeercontroledienst bellen? Bordjes in het gras plaatsen? Briefjes op de auto’s? “Beste heer/mevrouw, zou u zo vriendelijk willen zijn om uw auto voortaan niet meer op de lente te parkeren?” Of heeft het allemaal geen zin? Is het slechts verspilling van mijn energie. Energie die ik beter in andere zaken zou kunnen steken. Wat doen die plantjes er nou eigenlijk helemaal toe. Kan ik me niet beter druk maken om echt belangrijke zaken? De nasleep van de economische crisis, de voortdurende oorlog in Afganistan, de verhardende polarisatie in de samenleving of... Ach, misschien moet ik me maar helemaal niet zo druk maken. Het is per slot van rekening lente.
Stijn van Rest