Een tijdje geleden ontving ik de uitnodiging van Stichting Luna om tijdens een etentje nader kennis te maken met Haagse ex-AMA’s, zogenaamde alleenstaande minderjarige asielzoekers die inmiddels jongvolwassen zijn. Stichting Luna vangt jongeren van alle soorten en maten op, van zwerfjongeren tot “ongedocumenteerde” jongeren zoals ex-AMA’s. Deze jongeren worden door hen juridisch, sociaal en maatschappelijk begeleid.
Afgelopen maandag was het zover. Om vijf uur werd ik hartelijk welkom geheten in restaurant Broozter op de Paul Krugerlaan. De eigenaar opende het restaurant twee maanden geleden om een positieve impuls te geven aan de buurt en geeft daarbij ook nog kansarme jongeren een werkplek in zijn zaak. Op die manier hoopt hij hen te betrekken bij hun wijk en een startbewijs te geven op de arbeidsmarkt.
Het restaurant was volgelopen met een veertigtal ex-AMA’s. Ik mocht plaatsnemen tussen een aantal jonge vrouwen die jaren geleden hier naar toe waren gekomen en nog steeds niet beschikken over duidelijkheid omtrent hun recht op verblijf in Nederland. De dames kwamen uit respectievelijk Ethiopië, Congo en Somalië. Omdat ze inmiddels al lange tijd in Nederland zijn was hun Nederlands ontzettend goed en was het dus makkelijk praten. Allemaal wilden ze graag studeren en werken om iets van hun leven te maken. Maar formeel mogen ze niet werken, mogen ze niet naar school en hebben ze geen recht op opvang. Een deprimerende situatie voor mensen in de leeftijd tussen de twintig en de dertig. Maar de sfeer tijdens het etentje was verre van deprimerend. Er werd gelachen en gezongen. En gesproken over toekomstdromen.
Gelukkig heeft Stichting Luna deze jongeren in het vizier en probeert zij er op alle mogelijke manieren voor te zorgen dat de jongeren recht krijgen op verblijf, onderdak, werk en studiemogelijkheden. Helaas loopt de gemeentelijke subsidie om de ex-AMA’s te begeleiden in juli af en het is maar zeer de vraag of die verlengd zal worden. GroenLinks houdt dat natuurlijk in de gaten. Want het mag niet zo zijn dat jonge mensen die door omstandigheden in Nederland zijn terecht gekomen, tussen de wal en het schip komen te vallen.
Inge Vianen