De R.G. Ruijs Stichting organiseert vanaf september 2007 voor de tweede keer het gedichteninzamelingsproject Poëzie op Pootjes, waaraan alle Hagenaars kunnen meedoen. De eerste keer - in 2004 - was een groot succes en leverde toen 252 nieuwe Haagse gedichten op. Iedere Hagenaar heeft wel een eigen verhaal over zijn of haar leven in de stad, danwel zijn of haar beleving van de stad. Den Haag staat dus centraal, maar niet zozeer de stad alswel dat wat de bewoners van Den Haag zelf voelen over hun leven in de stad. Het gaat bij Poëzie Op Pootjes niet om een wedstrijd. De bedoeling is simpelweg om op deze manier zoveel mogelijk gedichten over de persoonlijke Haagse beleving te vergaren. Wel zal er nadrukkelijk worden gezocht naar (potentiële) kwaliteit en nieuw talent.

David Rietveld (GroenLinks) is dit jaar het eerste gemeenteraadslid dat zich buigt over een ideale inzending. Zijn website (www.davidrietveld.nl) gebruikt hij daarbij als voorportaal. Het gedicht dat van de bezoekers de meeste stemmen krijgt, stuurt hij als inzending op.

Rietveld: “Poëzie op pootjes is een erg leuk initiatief dat toegankelijk is voor iedereen. Ik vind eigenlijk dat raadsleden en wethouders niet mogen ontbreken en daag mijn collega’s uit om ook in het toetsenbord, danwel de vulpen te klimmen.”

Bij Poëzie op Pootjes worden alle gedichten op een bijzondere manier gepresenteerd aan het publiek in een expositie met poëzieposters, voordrachten op de radio, gedichten op televisie, Internet en in de krant, een boek en een theatervoorstelling. Gedichten kunnen tot 1 december worden ingeleverd op www.poezieoppootjes.nl.

Eerste gedicht van fractielid David Rietveld:

Er zijn er die zeggen:

"de politiek, da's niks voor mij."

Het maakt de politicus zelden blij,

maar niet minder bereid het nog één keer uit te leggen.

"Het gaat om wat we met z'n allen willen,

en ik ben er voor u, en u natúúrlijk niet voor mij."

Het maakt de politcus zelden blij,

maar hij blijft hopen dat de storm zal stillen.

Is het goedbedoelde snoeverij?

Of nietsontziende machtswellust?

Zelfoverschatting? Graaizucht? IJdelheid?

Het maakt de politicus zelden blij.

Zijn gevecht voor idealen door hoon of huiver uitgeblust.

Met als schrale, schrale troost: een stukje nieuw beleid.