Verslag van een 'armoedetocht' door de werkgroep Armoedebestrijding.

Door de huidige economische crisis raakt een grote groep mensen steeds verder in de problemen. Ook in 2011 groeide de armoede weer in Nederland. Het beleid van het demissionaire kabinet Rutte en het Haagse college lijken de situatie er helaas niet beter op te maken. GroenLinks zet zich in voor effectieve armoedebestrijding, in de Tweede Kamer, maar ook lokaal in Den Haag. De fractieleden doen dat door in de gemeenteraad het beleid van de gemeente kritisch te volgen en alternatieven voor te stellen. Ook de leden van de lokale afdeling zitten niet stil: onlangs hebben een aantal van hen zich verenigd in de nieuwe werkgroep Armoedebestrijding. De leden van de werkgroep verdiepen zich in de armoedeproblematiek van Den Haag, zoeken naar mogelijke oplossingen en proberen problemen zichtbaar te maken voor een breed publiek. Gezamenlijk en in samenwerking met professionals uit het werkveld, wordt aandacht gevraagd voor dit vaak grotendeels onzichtbare probleem.

Een manier om meer zicht te krijgen op het probleem en de voorzieningen die er zijn, zijn de zogenaamde ‘armoedetochten’, regelmatig georganiseerd door de voorzitter van de werkgroep Armoedebestrijding, Gerard van der Zandt. Kortgeleden nam Gerard een paar leden en een beleidsmedewerker van de gemeenteraadsfractie van GroenLinks mee op zo’n tocht. Er werd een tweetal kerken bezocht: de Julianakerk in Transvaal, ook wel de Paardenberg genoemd, en de Lucaskerk in de Schilderswijk. Ook werd er een bezoek gebracht aan ‘mensontwikkelbedrijf’ Schroeder van der Kolk. Een rondgang langs dergelijke maatschappelijke initiatieven laat zien hoe hard mensen getroffen worden door crisis en bezuinigingen en welke hulp geboden wordt vanuit de samenleving.

Hier volgt een impressie van het verslag dat lid van de werkgroep Annemieke Kusters schreef over de tocht:

Bij de Lukaskerk aan het Om en Bij is een voedselbank. Tevens biedt men er van Advent tot Pasen solidariteitsmaaltijden aan op woensdagen. Vrijwilligers koken en buurtbewoners komen er eten. Toen we aankwamen, was de voedselbank uitdeling net aan zijn einde. De kantine zat vol vrouwen en kinderen. We kregen Sajor Lodeh met heel fijn gehakt erin. Heel lekker. Hilly Merx, diaconaal werker Buurt en Lukaskerk, leidde ons rond en vertelde hoe lastig het is om eten bij elkaar te krijgen voor de voedselbank. Gelukkig is er een groepje weldoeners dat hulp biedt. Ook bestaat er een enorm netwerk van voedselbanken die elkaar helpen aan eten. Er zijn veel mensen die nu voor de Lukaskerk werken, die ooit zelf naar de voedselbank kwamen of geld nodig hadden. Zij werken nu in een hechte groep als coördinator, kok of vrijwilliger. Er worden ook projecten georganiseerd die echt helpen om mensen zich te laten uiten, zoals door zang en theater.

De andere kerk waar we langsgingen, de Paardenberg, is groter. Er werken 90 vrijwilligers. We werden rondgeleid door Kees Buist, de diaconaal werker van de kerk. Iedere dag worden in de kerk ongeveer 120 mensen opgevangen die arm zijn: dakloos, zonder geld, soms ook met een uitkering, soms met een verleden in de gevangenis, soms verslaafd, meestal eenzaam. De kerk heeft een spreekuur waar mensen zonder papieren doorgestuurd kunnen worden voor medische zorg. Daarnaast zijn er spreekuren voor sociaal maatschappelijke vragen, is er huiswerkbegeleiding, er wordt eten gekookt, chutney verkocht, er is fietsles, yogales en tekenles en er wordt veel gepraat. Kees Buist is ervan overtuigd dat door zo’n benadering mensen veel beter geholpen worden. Mensen hebben behoefte aan wezenlijke gesprekken. Mensen met verschillende levensbeschouwelijke achtergronden praten met elkaar: de kerk is er voor iedereen.

Het derde bezoek, aan Schroeder van der Kolk, was ook erg leerzaam. Dit is een stichting waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt (weer) aan het werk kunnen. Zij kunnen bij Schroeder werkervaring opdoen en hun persoonlijke vaardigheden ontwikkelen. We zijn langs geweest bij de houtbewerkingsafdeling, bij de productieafdeling, bij de postafdeling en bij de distributie. We spraken met Claudia Mesu, Accountmanager laagdrempelige projecten, en Manon Hekman, Projectleider van het dak- en thuislozenproject. Schroeder is laagdrempelig en de gevolgen van een ander beleid zijn hier dan ook direct merkbaar. Vroeger waren het vooral personen van boven de 35 jaar die binnenkwamen (meestal mannen), nu zijn het ook veel jongeren, omdat de wet WIJ dit jaar is gestopt. Jongeren die nu geen opleiding en geen baan hebben, hebben geen recht op een andere voorziening. Het is bij Schroeder zo dat als je er terecht komt, je de kans hebt door te groeien. Maar er blijft altijd een groep mensen die nooit voor meer dan 60% arbeidsproductief kunnen worden.

Mijn conclusie van deze tocht is dat als je wat aan armoede wilt doen, je moet netwerken en creatief moet zijn. Zowel Schroeder van der Kolk, als de twee kerken waar we langs zijn gegaan, doen dit met overgave. Het was erg leerzaam om bij die kerken langs te gaan. Ik wist niet dat er zoveel vrijwilligers rondlopen die zo actief en creatief zijn. Ze verzinnen van alles om mensen te activeren en bij te staan. En om geld bij elkaar te sprokkelen. Er is veel potentie en talent aan de onderkant van de samenleving en het was inspirerend om te zien dat het die kerken en Schroeder lukt om dat talent naar boven te halen.

Verslag door Annemieke Kusters, van de werkgroep Armoedebestrijding. Inleiding door Laura de Haan, van de onafhankelijke webredactie van GroenLinks afdeling Den Haag.