Column van raadslid Inge Vianen over de jaarlijkse Iftarmaaltijd in de ramadantijd. Ze kreeg kromme tenen van de opmerkingen van integratiewethouder Marnix Norder.
Voor de maaltijd begon, was het woord aan loco-burgemeester en wethouder integratie, Marnix Norder. Die begon met een uiteenzetting over wat vasten nou eigenlijk is. Het zou mooi geweest zijn als hij verteld had over de band die tussen mensen ontstaat door gezamenlijke rituelen zoals vasten. En als hij de overeenkomsten tussen het vasten in verschillende religies had toegelicht. In plaats daarvan onderwees hij wat de Ramadan betekent en ‘openbaarde’ hij aan de aanwezigen dat ook atheïsten weleens vasten: bijvoorbeeld door een sapdieet te houden. Los van het feit dat de kans groot was dat de meeste aanwezigen meer van de Ramadan afwisten dan Norder zelf, sloeg hij met deze laatste vergelijking de plank wel erg mis.
Daarna luisterde ik toe hoe Norder de toehoorders op het hart drukte om toch vooral de Nederlandse taal te leren. En zich bovenal Hagenaar te voelen in plaats van Marokkaan of Turk. Bedankt voor de tip! En dank ook voor die belerende toon tegen een publiek dat bestaat uit mensen die verscheidenheid willen vieren, sleutelpersonen zijn in hun gemeenschap en brugfuncties vervullen tussen verschillende culturen. Voor deze wethouder van Ruimte en Wonen, die nu ook het Integratiedossier ‘erbij doet’, lijkt de vorming van culturele identiteiten hetzelfde te zijn als het bouwen van een nieuwe wijk.
Als uitsmijter deed Norder nog een suggestie aan de organisatie: het geld waarmee de Iftarmaaltijd gerealiseerd was, had ook geschonken kunnen worden aan het door zware overstromingen getroffen Pakistan. En eet smakelijk!
Mede door het leuke gezelschap aan tafel was mijn avond geslaagd. Maar terug op de fiets bedacht ik me wel dat het niet te hopen is dat dit belerende toontje ook de toon zal worden van het integratiebeleid dat de komende jaren, onder leiding van de PvdA, zal worden uitgevoerd.