Deze week hadden we in de Haagse raad een debat over werk. In onze stad zijn 50.000 mensen op zoek naar een baan. Dat is bijna 18% van onze beroepsbevolking. Ik blijf dat heel schokkende cijfers vinden.
Een groot deel van het raadsdebat ging over de verhuizing van het hoofkantoor van KPN van Den Haag naar Rotterdam. Veel partijen vroegen zich af of de wethouders wel genoeg gedaan hadden om KPN voor onze stad te behouden. Natuurlijk had ook ik KPN liever Haags gehouden, vooral omdat onze bloemisten en broodjeszaken nu een grote klant verliezen. Maar de overweging van dit grote bedrijf om Rotterdam als uitvalsbasis te kiezen is in mijn ogen niet de kern van het probleem. KPN schrapt geen banen, maar verplaatst ze hemelsbreed 20 kilometer binnen onze eigen metropoolregio naar een stad waar de werkloosheid ook hoog is.
Om het werkloosheidsprobleem aan te pakken is iets anders nodig. We moeten een aantal structurele weeffouten in onze samenleving aanpakken. De balans is zoek. De balans tussen economie en de aarde. Maar ook de balans tussen het verdienen van kansen en het krijgen daarvan. En de balans tussen meedoen en niet meedoen. Voor het herstel van deze balansen zijn fundamentele veranderingen nodig. Veel zaken, zoals het goedkoper maken van arbeid en tegelijkertijd een eerlijke prijs geven aan energie en grondstoffen, zijn voor de gemeenteraad van Den Haag lastig te regelen.
Dat wil niet zeggen dat we in onze stad niets kunnen doen. In de gemeenteraad zet GroenLinks zich al lange tijd in voor eerlijker kansen voor iedereen en meer groene banen. In het debat van deze week heb ik aandacht gevraagd voor meer deeltijdbanen. Want ook de balans tussen werkenden en niet werkenden is zoek. Ik ken geen Haagse cijfers, maar officiële cijfers van het ministerie van Sociale Zaken geven aan dat er in Nederland 1 miljoen mensen last hebben van stress en burnout-klachten. Dat betekent dat naast de 50.000 mensen die geen werk hebben, in onze stad ook minstens 50.000 mensen wonen die zo druk zijn en zoveel stress hebben dat dit hun gezondheid belemmert. Als deze 50.000 mensen allemaal één dag minder gaan werken, dan zouden ruim 12.000 mensen die nu zonder werk zitten voor 4 dagen per week aan de slag kunnen. Zo simpel als dit klinkt is het natuurlijk niet, maar laten we het eens gaan proberen. Met een tijdelijke financiële prikkel voor Haagse werkgevers om deeltijdwerk te stimuleren bijvoorbeeld. Daar hebben zowel mensen mét als zonder werk wat aan. In ieder geval meer dan politiek gesteggel over het vertrek van KPN. Want zoals wij hier zeggen: Rotterdam, waar ligt dat dan?
Goed weekend iedereen!