In het zogenaamde ‘sociale domein’ komt er veel op de gemeenten af. Ook in Den Haag hebben vele professionals hun handen vol aan de decentralisatie van de Participatiewet, WMO en (de stelselherziening van) de Jeugdzorg.
Zelf was ik hier niet zo in thuis, maar ik heb de afgelopen maanden een spoedcursus gevolgd. En toen ik me over mijn afkortingenvrees heen zette (WWNV, WIJ, WSW… ) zag ik dat er interessante en belangwekkende ontwikkelingen gaande zijn. Omdat het over mensen gaat, kwetsbare mensen vaak. Met de werkgroep Sociaal van GroenLinks en onze fractievertegenwoordiger Mariet hebben we de regels rondom de bijstand onder de loep genomen. Wat dan opvalt is dat de Participatiewet grotendeels gebaseerd is op controle en wantrouwen. Dat vertaalt zich door in formats en regels waar mensen aan moeten voldoen, met altijd de dreiging van korting op je uitkering als je niet meewerkt.
Ik geloof meer in het geven van vertrouwen en de eigen verantwoordelijkheid van mensen. Dit is niet alleen goed voor hun eigenwaarde, ik ben ervan overtuigd dat mensen weer eerder financieel op eigen benen staan. Bijvoorbeeld door mensen sneller de kans te geven een opleiding of een eigen bedrijf te beginnen. Gelukkig is er in de Tweede Kamer een motie aangenomen, die het voor gemeenten mogelijk maakt om experimenten te doen om van de strikte landelijke regels af te wijken. Gisteren heeft de Gemeenteraad op initiatief van GroenLinks besloten dat Den Haag ook een pilot gaat doen. Een pilot waarbij mensen in de bijstand gestimuleerd worden om met hun talenten inkomsten te verwerven. En daar ben ik best trots op. Omdat vertrouwen geven beter werkt dan regels opleggen.