8 maart was het Internationale Vrouwendag. Voor GroenLicht een goede reden om langs te gaan bij El Moustaqbal, een organisatie van Marokkaanse vrouwen in Laak. Khalissa Idrissi, Rachida Aslaoui and Hakima Akalai vertellen over de activiteiten van de stichting en hun motivatie om zich in te zetten voor de vrouwen in de wijk. 

Door Gea Dreschler van de GroenLicht-redactie

De stichting organiseert haar activiteiten in en vanuit een eigen ruimte in De Ketel, een oud schoolgebouw waar sinds een aantal jaar diverse maatschappelijk georiënteerde organisaties en bedrijfjes een plek hebben gekregen. De vrouwen hebben destijds zelf nog actie gevoerd om het gebouw te behouden. Rachida: "Het is belangrijk dat er ontmoetingsplekken zijn in de buurt." Vanaf deze locatie organiseren de vrouwen zeer uiteenlopende activiteiten voor de vrouwen in de buurt: inloopspreekuren, knutselmiddagen, sportgroepen, huiswerkbegeleiding, naailes. Ook organiseren ze voorlichtingsbijeenkomsten, waar professionals komen vertellen over onderwerpen die voor de vrouwen in de wijk belangrijk zijn, bijvoorbeeld gezondheid of opvoeding.

De stichting bestaat sinds 2012. Rachida vertelt hoe de wijkopbouwer in Laak destijds op zoek was naar Marokkaanse mannen, omdat de Marokkaanse gemeenschap in de wijk nog niet goed was vertegenwoordigd. Rachida hoorde hem hierover praten op een wijkbijeenkomst en vroeg hem: "Waarom kijk je alleen in de richting van de mannen en niet in de richting van de vrouwen?” Zo ontstond het idee voor een vrouwenorganisatie. De naam die de vrouwen kozen, El Moustaqbal, betekent “de toekomst”. Hakima legt uit: “We hebben de naam gekozen omdat we een betere toekomst willen geven aan de vrouwen, omdat we willen dat het anders gaat in de wijk.”

Geen eilandjes

Op de openingsbijeenkomst kwamen 140 vrouwen af. Inmiddels zijn er 13 vrijwilligers die helpen met het organiseren van de activiteiten. Hoewel de vrouwen zelf Marokkaans zijn, geven ze nadrukkelijk aan er niet alleen voor Marokkaanse vrouwen te zijn. Khalissa: "Het is een multiculturele wijk, en iedere groep heeft al z’n eigen organisatie. Maar wij zijn er voor iedereen. Wij willen juist die eilandjes bestrijden."

Een belangrijke motivatie voor de vrouwen was de groep oudere vrouwen in de wijk die geïsoleerd waren, bijvoorbeeld vrouwen van wie de man was overleden of die zelf moeilijk meer buiten kwamen. Voor deze oudere vrouwen wordt er veel georganiseerd, onder andere op het gebied van gezondheid. Khalissa: "We organiseerden sportlessen, juist voor deze groep. Ook hebben we voorlichting gegeven over medicijnen, bijvoorbeeld dat medicijnen nemen alleen niet genoeg is om gezond te worden, maar ook dat bewegen en gezond eten belangrijk zijn. En over hoe om te gaan met het nemen van medicijnen tijdens het vasten voor de Ramadan." Lukt het ook echt om deze vrouwen te bereiken? Rachida: “Eerst reageerden sommigen wel een beetje afhoudend. ‘Sporten? Nee, dat kan ik niet hoor, daar ben ik te oud voor.’ Maar we hebben ze toch weten te overtuigen. Helaas krijgen we nu geen subsidie meer voor de sportlessen voor deze groep vrouwen, maar we krijgen nog vaak de vraag wanneer we er weer mee gaan beginnen.”

Vergeten groep

Een andere reden waarom de vrouwen het juist belangrijk vinden om zich in te zetten voor de vrouwen in de wijk is dat het een groep is die over het hoofd wordt gezien. "De geïsoleerde oudere vrouwen zijn een vergeten groep. En eigenlijk geldt dat ook voor jonge meisjes. Vaak gaat de aandacht naar jongens, omdat die problemen veroorzaken. Er wordt voor hen veel georganiseerd, maar juist voor de meiden minder. Terwijl het ook belangrijk is dat iemand hen vertegenwoordigt en iets voor hen doet.” Voor de jongere meiden is er een meidengroep, waar ze bijvoorbeeld sportactiviteiten voor organiseren (binnenkort in samenwerking met het Esloo College) en film- en discussieavonden, maar ook een voorlichtingsbijeenkomst over loverboys.

De vrouwen zijn trots op wat ze de afgelopen jaren hebben bereikt. Bijvoorbeeld op de verhalenwedstrijd, waarmee ze kinderen van 10 tot 12 jaar wilden stimuleren om verhalen te schrijven. Khalissa: "De kinderen hebben veel fantasie, maar vaak hebben ze niemand die ze aanmoedigt om te schrijven. De verhalenwedstrijd was een soort talentenjacht. Het was erg leuk om te zien wat voor mooie verhalen de kinderen hebben geschreven." Ze zijn ook trots op een theaterstuk dat ze in samenwerking met het Laaktheater hebben gemaakt over rommel op straat en pesten. Ze hopen kinderen zo bewust te maken van deze problemen.

De dames van El Moustaqbal zijn nog vol plannen. Rachida: "We willen met de kinderen een tuintje aanleggen op een schoolplein, zodat ze leren hoe plantjes groeien. Ze kunnen plantjes adopteren, en zo leren ergens verantwoordelijk voor te zijn." Binnenkort wordt er ook voorlichting gegeven over omgaan met geld en over opvoeding.

Doen ze zelf nog iets speciaals vanwege Internationale Vrouwendag? “We organiseren elk jaar met andere organisaties iets. Dit jaar hadden we een bijeenkomst in de Haagse Hogeschool, samen met onder andere met Stichting Mooi. Er was een fototentoonstelling, en we hebben tafelgesprekken gehouden over onderwerpen als armoede en huiselijk geweld. Erg interessant.”