Voorzitter, 

15 minuten.  

Zolang duurt het om met de tram van het Statenkwartier naar de Schilderswijk een ritje te maken. De fysieke afstand is kort, maar de realiteit tussen deze plekken kan bijna niet verder uit elkaar liggen. Inkomens, schooladviezen, levensverwachting: de verschillen kunnen niet groter en binnen onze stad is dat al te lang iets vanzelfsprekends. 

En voorzitter, of we het nou wel of niet doorhebben, die Haagse realiteit, het feit dat we hier in deze raadzaal de meest gesegregeerde stad van Nederland vertegenwoordigen, vormt ons allemaal.  

Dat is hetgene wat ik meeneem als raadslid.

“ Als iemand die hier in Den Haag is geboren en opgegroeid en al zijn hele leven ziet en hoort wat die verschillen voor de levens van mensen betekenen, sta ik te springen om die ongelijkheid vanaf deze plek mag bestrijden.  ”

Dat vergde wel wat geduld: de weg naar deze maidenspeech had iets meer omwegen dan oorspronkelijk het plan was. Ik moest wachten op een coalitieakkoord om raadslid te mogen worden, maar geduld is een schone zaak, en ik ben vereerd om hier namens GroenLinks te mogen staan.   

En voorzitter, op de verschillende dossiers waar ik mij voor mag gaan inzetten: energietransitie, wonen en arbeidsmigranten, is die eerder genoemde kloof ongekend zichtbaar. 

Dat is wrang, voorzitter, want de mensen die hierdoor geraakt worden, die ik spreek in de Betje Wolffstraat, aan het Moerbeiplein of in de Poolse supermarkt, vragen echt niets onredelijks. 

  • Ze willen zich een fatsoenlijk en warm huis kunnen veroorloven 

  • Een politiek die alles op alles zet voor een eerlijke energietransitie 

  • Of als arbeidsmigrant volwaardig burger kunnen zijn met alle rechten die daarbij komen kijken  

Het is niet zo ingewikkeld.  

Maar steeds weer lopen diezelfde mensen tegen hetzelfde aan: politiek en gemeente die hen te weinig zien, terwijl mondige bewoners en commerciële partijen hun eigen belangen steeds weer weten te verdedigen. 

Daarom zit ik in de politiek. Om mensen zonder stem een stem te geven.   

Ik zal mij inzetten voor een gemeente die haar bewoners meer macht geeft, in het bijzonder zij die het minder breed hebben.  

Mijn collega Maarten De Vuyst zal daar bij de begrotingsbehandeling moties over indienen, rondom de energietransitie.  

Daarnaast zie ik het als mijn verantwoordelijkheid, ook als raadslid van een coalitiepartij, om de macht, inclusief dit college, te controleren.  

En in dat laatste punt, voorzitter, zit mijn bruggetje om de rekenkamer nog kort te bedanken voor hun belangrijke controlerende werk, inclusief het onderzoek dat hier vandaag voor ons ligt.  

GroenLinks zal zich in de komende jaren hard inzetten voor betaalbare volkshuisvesting. De wooncrisis vraagt daarom. Met dit onderzoek  versterkt de rekenkamer wederom de positie van de raad om het college te controleren en aan haar ambities te houden. 

De wethouder wil ik bedanken voor zijn reactie op de aanbevelingen. 

GroenLinks kan zich scharen achter de keuze om ons niet extra afhankelijk te maken van marktpartijen door een inzet op goedkope marktwoningen. Wij staan dan ook onder het amendement van de SP om punt 3 te schrappen. 

Alleen zo kunnen we voor een gezonde volkshuisvesting zorgen: als we woningen niet meer zien als een verdienmodel dat we toelaten aan de markt, maar als een grondrecht waar de gemeente verantwoordelijkheid voor durft te nemen.  

Voorzitter, ik sluit af met de bekentenis. Ik noemde al het geduld dat ik moest hebben om raadslid te worden, maar ook nu is het hebben van geduld nog mijn grootste worsteling, ook weer richting deze vergadering. 

Als je eerst van een bewoners hoort dat zij hun rekening niet meer kunnen betalen, ziet hoe mensen op straat slapen, kan het vaak langzame tempo van heg stadhuis tergend zijn. Daar zal ik niet snel aan wennen. 

Maar zoals ik in het begin al zei: geduld is een schone zaak. Ik sta hier omdat wij samen echt dingen kunnen veranderen, en kijk ernaar uit om dat in de komende jaren met jullie te doen. 

Dankuwel