Voorzitter,
Dit is me stad, me squad, je weet dat.
Het is natuurlijk altijd even zoeken waarmee je je eerste speech opent bij de begroting. Ik denk dat ik de traditie van Arjen Kapteijns door zet: beginnen met een songtekst. En ik vind dit een heerlijk poëtisch zinnetje van onze favoriete stukadoors, die het dit jaar tot plek 55 in de Top 2000 hebben geschopt.
Me stad: 22 jaar geleden werd Den Haag me stad. Eenmaal hier leerde ik alle andere namen: -'s-Gravenhage, Agga, de Hofstad, International city of peace and justice. Je kunt alleen al aan de vele namen zien hoe divers onze stad is.
Me squad: ik werd toen lid van 2 verenigingen. GroenLinks en basketbalvereniging de Jumpers. En via beide squads leerde ik de stad beter kennen, in al haar diversiteit. Want, voorzitter, diversiteit, dat hoeft lang niet zo abstract te zijn. Het is ook niet zo ingewikkeld als we het hier wel eens voor doen.
Een van de vele dingen die ik dit jaar voor het eerst heb gedaan, naast deze begrotingsbijdrage voorbereiden, is het coachen van een basketbalteam jongens van 12 en 13 jaar oud. En die fantastische diversiteit van Den Haag, die zie ik in mijn team. Daar vind je zonen van Turks-Haagse ondernemers, kinderen die de Leeuwen van de Atlas hartstochtelijke gesteund hebben, een zoon van een Amerikaanse expat en tijdelijk speelde er zelfs een Oekraïense jongen mee met ons team, voor hij terug ging naar Oekraine. Daarnaast zit er ook nog een zoon van een Belgische migrant en een Hollandse moeder in het team. Een van die 2 is trouwens de voorzitter van de Haagse Rekeningencommissie, doch dat terzijde voorzitter.
Dit is me squad. Ik zie de stad door hun ogen. Ik zie dat kleur, religie, geboorteplaats er niet toe doen in me squad. We helpen elkaar aan een Ooievaarspas, zodat iedereen kan mee sporten. Of met het invullen van het formulier bij Stichting Leergeld, die zo fantastisch helpt met winterkleding of sporttenues. Wij zijn 1 team, dat elkaar steunt, ook al verloren we de eerste 9 wedstrijden nogal kansloos. We bleven focussen op steeds een stukje van ons spel, ons samenspel, beter maken. Stapje voor stapje.
Dat brengt me bij de eerste motie, voorzitter: om te zorgen dat alle Haagse kinderen niet alleen kunnen sporten, maar ook naar school kunnen, dient mijn fractie een motie in over wachtlijsten voor vluchtelingenkinderen voorzitter.
En toen, geloof het of niet, ik zou het verzonnen hebben als het niet waar was, toen kwam Ronny, een vluchteling uit Oeganda, die in Den Haag woont. Het duurde even, maar toen het Ronny-effect zich eindelijk manifesteerde, wonnen we de 10e wedstrijd van de eeuwige rivaal: Rijswijk. Net dat extra beetje diversiteit hielp ons om onze eerste wedstrijd te winnen. Over de elfde wedstrijd van afgelopen zondag wil ik het trouwens niet hebben. Gelukkig zijn hier geen beelden van. Om dat zo te houden wilden we een motie indienen over cameratoezicht , voorzitter, maar die bewaren we voor het nieuwe jaar.
De Samenscholing is ook zo’n squad waar allerlei Hagenaars voor elkaar klaar staan. Zij moeten bijna uit hun pand en ik hoor graag van de wethouder of zij alles op alles gaat zetten om deze squad in me stad te houden.
Het bracht mijn fractie ertoe om meer duidelijkheid na te streven over gemeentelijk vastgoed en daarom dienen wij een motie in.