Dank voorzitter,
Het is voor mij een eer en een genoegen om hier vandaag te mogen spreken als vertegenwoordiger van de kiezers en bewoners van onze stad (namens GroenLinks). Den Haag is de politieke hoofdstad. Een stad van vrede en recht en ideaal beschouwd ook een stad van gelijke kansen.
In 1975 ben ik samen met mijn ouders uit Suriname naar Nederland geëmigreerd. Dankbaar ben ik dat dat mijn ouders deze stap hebben genomen om ons een betere toekomst te bieden. Op 14-jarige leeftijd zijn we uit een gemoedelijk Limburgs dorp naar het dynamische Den haag verhuisd. Ik ben opgegroeid in de wijk Transvaal en heb ik van dichtbij gezien wat voor worstelingen er zijn. Vooral bij mensen met een migratieachtergrond. Velen berusten in deze situaties, omdat ze zich niet gezien en gehoord voelen en onmachtig of wanhopig zijn.
Basale zaken zoals; een dak boven je hoofd, een fatsoenlijk inkomen waarmee je in je levensonderhoud kan voorzien zijn voor velen niet meer dan een streven. Door het verkeren in armoede, krijg je gebrek aan perspectief waardoor je meestal in een vorm van isolement terecht komt. Vaak is er sprake van slechte huisvesting en zijn mogelijkheden om jezelf te ontwikkelen en ontplooien gering.
Tijdens de coronacrisis is het nog duidelijker geworden welke groepen kwetsbaarder zijn en is de kloof tussen arm en rijk steeds groter geworden. Vanwege de oneerlijke verdeling van de welvaart, voel mij medeverantwoordelijk voor een structurele systeemverandering. Om de vicieuze cirkel van armoede en schulden te doorbreken bestaat er helaas geen standaardoplossing. Een verhoging van het minimumloon en de bijstandsnorm zou een mooi begin zijn.
In mijn dagelijks werk als arbeidsdeskundige, ben ik er al jarenlang getuige van dat mensen vastlopen in gezondheid, werk en inkomen. We zien, dat ondanks de krapte op de arbeidsmarkt niet iedereen mee kan komen. Onder meer vanwege de hoge eisen die er gesteld worden. Het is daarom noodzakelijk dat we mensen opleiden die leerbaar zijn, om hun kansen te vergroten naar een betaalde baan. Kansen blijven bieden aan mensen die beperkingen kennen. Het zal evenwel niet voor eenieder haalbaar zijn en ik vind onder andere, dat een basisbaan en/of een basisinkomen noodzakelijk is.
Kinderen gaan soms zonder ontbijt naar school en kunnen geen gebruik maken van bijlessen en een sport beoefenen die ze leuk vinden omdat dit voor hun ouders onbetaalbaar is. Het feit dat dit voor een derde van de kinderen niet mogelijk is raakt mij, zelf ouder van 2 kinderen, enorm. Iedere ouder wil immers het beste voor zijn of haar kind.
Velen onder ons hebben tijdens het kinderarmoede debat, uitgesproken dat we daarom moeten gaan voor een structurele integrale en preventieve aanpak. Het is van belang dat we hier organisaties, scholen, woningcoöperaties en natuurlijk de bewoners en de kinderen bij betrekken. Daarnaast geloof ik sterk in een pragmatische aanpak en moet het mogelijk zijn dat ieder kind recht heeft op een gezond ontbijt en of lunchpakket. Dit zorgt ervoor dat kinderen zich kunnen concentreren en hierdoor een gezonde leefstijl opbouwen. Dat er bij hen meer ruimte komt om zich te ontwikkelen en ontplooien.
In Den Haag hebben wij een ruimhartig armoedebeleid en doen wij ons best dat mensen niet in de knel raken. Er zijn allerlei initiatieven, voedselbanken, stichtingen en fondsen die een belangrijke bijdrage leveren aan de minder bedeelden. De GroenLinks fractie is er trots op dat de gemeente in de huidige energie prijzen crisis haar verantwoordelijkheid neemt. Goed, dat we vandaag met elkaar spreken hoe het praktisch zo geregeld kan worden dat iedereen die dat nodig heeft wordt bereikt. We moeten echter stoppen met pleisters plakken. Woningen moeten zo snel als mogelijk worden verduurzaamd en geïsoleerd.
Het hebben van verlichtende maatregelen is prettig maar dit type maatregelen hebben te weinig impact in het structureel doorbreken van generatiearmoede. Het is noodzakelijk dat we de verbinding maken met de mensen die ons hard nodig hebben en luisteren naar hun verhaal. Dit zorgt ervoor dat zij het vertrouwen krijgen in de overheid en dat we uiteindelijk een samenleving opbouwen waarin iedereen een volwaardig bestaan heeft. Dit klink heel idealistisch, maar toch ook realistisch met de juiste aanpak. Al mijn energie wil ik hierop richten. Ik wil over een paar jaar terug kunnen kijken en constateren dat armoede in Den Haag flink is afgenomen.
Ik dank u voor uw tijd en aandacht en wil het hierbij laten. Aan de slag dus!
Foto: Youssef Amakran