Laat ik maar met de deur in huis vallen: ik wil heel graag lijsttrekker worden voor GroenLinks bij de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar. Niets is voor mij mooier en eervoller dan in mijn eigen stad voor mijn eigen groene en linkse idealen op te mogen komen.
Ik vind het gaaf om met de raadsstukken in mijn tas op de fiets te springen en gewoon te kunnen gaan kijken waar dat fietspad precies gaat komen of hoe die nieuwe Hagenaars opgevangen worden. Daarbij voel ik me thuis in de raadszaal en in de stad, maak ik even makkelijk contact met een chique dame in Benoordenhout als met een marktkoopman op de Haagse markt en krijg ik dingen voor elkaar. En het lijkt me gewoon ontzettend leuk om samen met een team fantastische mensen alles op alles te zetten voor een klinkende verkiezingsoverwinning, al besef ik dat het ook een grote verantwoordelijkheid is.
Meer Bram dan Jesse
Toen ik hier gisteren met een journalist over sprak vroeg ze of ik de lokale Jesse Klaver ben. Qua uiterlijk zou ik dat wel willen grapte ik. Maar als we dan toch aan het vergelijken zijn dan zie ik mijzelf eerder als de lokale Bram van Ojik. Ik denk, net als Bram, liever even na voordat ik wat roep. En omdat ik van nature niet persé altijd op de voorgrond hoef te staan geef ik als vanzelf de mensen met wie ik samenwerk veel vertrouwen en ruimte.
Moord en brand
Bedachtzaamheid is geen slechte eigenschap voor iemand in de politiek, vind ik zelf. De hardste schreeuwers hebben niet het meeste gelijk (al denken ze dat zelf vaak wel, maar dat terzijde). Zo bleek gisteren ook weer in de raadszaal. De PVV vond het nodig om moord en brand te schreeuwen omdat een directeur van een Haagse basisschool in een krant wat ongelukkig geciteerd werd over de wijze waarop Pasen gevierd wordt. Het meest schokkend vond ik misschien nog wel dat de kersverse fractievoorzitter van de VVD serieus overwoog om de motie van de PVV te steunen die het college opriep om met onze christelijke scholen in gesprek te gaan. Alsof we geen vrijheid van godsdienst én vrijheid van onderwijs hebben in onze stad.
De mooiste (bij)baan
Voor het behoud van deze kernwaarden wil ik mij hard blijven maken in Den Haag. Het is straks aan de kandidatencommissie en, als er meerdere geschikte kandidaten zijn, aan onze leden om een keuze te maken. Maar tot aan de verkiezingen heb ik hoe dan ook de mooiste (bij)baan die ik mij kan wensen. Want ik blijf het komende jaar sowieso knokken om onze stad groener en menselijker te maken en dat hoop ik hierna nog vier jaar te mogen doen!
Goed paasweekend iedereen!